Zo! Lekkere zomer gehad? Als je in Nederland bent gebleven, moet jouw zomer nog beginnen volgens mij, maar de voorspellingen zijn goed.
Pech onderweg
Ik was in Spanje. Tussen de Basken. Ik spreek geen Spaans en ook geen Baskisch, en zij spraken geen Engels, dus het was eigenlijk heel relaxed. Niet kunnen communiceren kan heel ontspannend zijn. En het gebrek aan niet-Spaanse toeristen is ook lekker rustig. Zonder Nederlanders om je heen (behale mijn 4 dan) ben je er echt even uit he mensen.
(No offense.)
Ondertussen ging er van alles mis: we kregen autopech en stonden uren op een stopplek langs de snelweg, er was een gebarsten waterleiding die de badkamer deed overstromen, er waren enge kwallen en ‘kwallenvlaggen’ zodat we niet het water in mochten en er was een dorpsfeest onder ons slaapkamerraam dat drie nachten tot 06:00 ‘ochtends duurde.
Vakantiechill
Gek genoeg mocht het de pret niet drukken. Zelfs mijn kinderen zaten bij die autopech vrolijk te yathzeeën langs de snelweg terwijl ik mijn boek las.
Ik ben nou niet bepaald een ontspannen persoon - eerder een opgewonden standje. En als ik iets haat, is het geluidsoverlast. Nul komma nul incasseringsvermogen, normaal gesproken. Ik herinner me een vakantie op een Grieks eiland waar de geluidsoverlast nu nog steeds zo’n beetje het enige is dat ik me kan herinneren, ook al was het er mooi leuk en lekker. En de vakantie op Malta waar we ontdekten waarom ‘a lively neighborhood’ een eufemisme is (en wat ‘eufemistisch’ betekent).
Maar deze vakantie was alles chill.
Slapeloze nachten, wateroverlast en in het Spaans uitleggen dat je wilt weten waar de hoofdkraan zit, autopech … whatever.
Ik was CHILL.
Tot ik terugkwam.
Toen was ik binnen 6 werkdagen mijn chill totaal verloren.
Uh-oh
Kijk, werken in loondienst is nieuw voor me, nog steeds. En ik weet dus niet precies waar het aan ligt want in mijn oude werk was alles onder controle. Qua chill dan.
In mijn oude werk was ik altijd chill.
Misschien dat 16 jaar in je eentje peinzend en schrijvend achter je bureau toch betekenent dat je af en toe even moet schakelen als je opeens volop in de hectiek zit? Of dat je na een paar hectische maanden rennen vliegen en deadlines je chill nog even moet opbouwen?
Hoe dan ook voelde ik me totaal overweldigd door mijn inbox en mijn to do list.
Ik heb mijn vakantie e-mail nog niet weggewerkt (hopelijk zijn de afzenders hardnekkig). Ik probeer gaten te slaan in de berg maar het duurt een tijdje.
Hoe doen jullie dat toch, mensen?
Zoek de STOP-borden
Ik kom uit een baan waarin ik moest vechten voor mailtjes in mijn inbox. Voor werk. En nu moet ik vechten om het eruit te krijgen.
Jaja. Het kan verkeren.
Het voelt een beetje alsof ik mijn bureau vanuit een hutje op de hei midden op een druk verkeersplein heb gezet. Op de kruising. Zonder stoplichten. En dat ik, terwijl ik een historische roman schrijf, probeer het verkeer te regelen en niet overreden te worden.
Ik heb duidelijk chill nodig.
Maar hoe vind je die?!
En hoe houd je hem vast?
Vroegah
Ik was denk ik even vergeten hoe belangrijk het is in je werk dat je je als het ware loskoppelt van de wensen en eisen van anderen en blijft relativeren.
Toen ik gisteren thuis kwam en me afvroeg waar mijn chill heen was, moest ik denken aan mijn tweede baan. Het was bij KPN, bj de business unit ‘breedband’ (jazeker) in een team met alleen maar jonge honden. Niemand had meer dan 3 jaar ervaring, alles was cool, gaaf en belangrijk (echt hoor. bijvoorbeeld: een van mijn collega’s hield zich bezig met een nieuwe veelbelovende techologie die ‘wifi’ heette…).
En we konden nul komma nul relatieveren. Alles was belangrijk, alles wat onze manager en zijn manager zei werd besproken en geanalyseerd en leidde vervolgens tot grote ups en downs. Alles was werk en werk was alles.
We waren verre van chill, als ik terugkijk.
Chill to chill
Maar eind goed, al goed.
Ik heb:
Een uur gekletst met mijn moestuinburen die me twee tassen vol snijbonen en tomaten meegaven (en vriendelijk doch dringend verzochten mijn tuin eens een beetje op te ruimen, dat staat zaterdag op het programma);
10 courgettes geoogst; en
goed geslapen .
20 Jaar geleden had ik geen moestuin. Ook geen kinderen trouwens. En geen katten. Wel dezelfde (nog steeds chille) man.
Moestuin - kinderen - katten - man … ‘Alles’ heeft toch een andere lading gekregen, de afgelopen 23 jaar.
Chill. ;)
Tot volgende keer,
(redelijk tot matig chille) Elja