Morning! Hallo! Hoe’st? Alles OK?
ja, hier ook.
Als je nu denkt: wat heb ik lang niet van Elja gehoord (looking at you, Jasper), dan klopt dat. Het waren vier weken, om precies te zijn, Oftewel, -1 nieuwsbrief.
Dat komt omdat ik gewoon nog een beetje moet wennen aan mijn nieuwe baan. Mijn nieuwe leven, eigenlijk.
‘sAvonds neem ik me voor om nog even te lezen maar meestal lukt dat niet. Laat staan bloggen en nieuwsbrieven schrijven! Maar goed. Dat komt wel weer. En vandaag MOEST ik het doen. Want ik moet het even hebben over 1 van mijn 2 favoriete onderwerpen in de wereld. Nou ja, 3: bloggen, algoritmes en social media.
(het gaat over … social media)
Weet je wat je mist?
Van de week had ik het met iemand over de metaverse. ‘Ik vind het niets!’ riep ik, ‘Bah!’.
‘Heb je wel eens een VR-bril op gehad dan?’, vroeg mijn gesprekspartner. Waarop ik met 3 argumenten kwam waarom VR niet bij me past.
En toen realiseerde ik me opeens vol schaamte dat ik precies deed wat ik andere mensen verwijt: ik heb een mening over iets dat ik zelf niet heb geprobeerd of ervaren. Iets dat ik veel tegenkom als het gaat over social media.
Want dat maak ik tegenwoordig steeds meer mee: dat mensen tegen social media zijn. Ze zien alleen het slechte, of ze zien zoveel slechts dat ze vinden dat het goede er niet tegen op weegt.
Wat weegt zwaarder?
Het is jammer dat we het goed en kwaad niet echt kunnen wegen, als het gaat om social media. Revoluties vs beïnvloede verkiezingen; gebouwde carrières vs online haat; contact en vriendschap vs depressie en sociale druk. Je kunt het niet echt kwantificeren, lijkt het.
Maar het wordt eigenlijk in de media ook niet meer geprobeerd. De focus ligt op het negatieve.
Dat geldt helemaal als je ‘scrollen op social media’ afdoet als iets verkwistends, iets leegs (nogal een waardeoordeel, vind ik, want mensen kijken ook de hele avond stomme netflixseries of belachelijke spelshows op televisie, en dat is net zo ‘leeg’).
Het lijkt alsof mensen zich niet voor kunnen stellen dat social media iets positiefs kan brengen.
Maar ik ervaar dat heel anders.
Social kan veel brengen
Voor mij heeft social media mijn leven veranderd. Totaal veranderd, zelfs.
Ik ken Anna-Maria via Twitter. En haar kennen heeft mijn leven niet alleen veranderd maar ook verrijkt zoals niemand anders dat kan.
Ik heb Daina leren kennen via Instagram. En wat ik met haar deel, deel ik niet met andere mensen.
Zo ontmoette ik via social media talloze mensen die voelen als vrienden. Waarvan ik er sommige de laatste tijd opeens in mijn werk tegenkom! Ha!
Maar social media is ook al jaren en jaren een manier om mijn kennis bij te spijkeren - kennis die me een nieuwe baan opleverde.
Als ik nu voor mijn werk de actualiteit wil bekijken en me een mening wil vormen - zodat ik daarover op beleidsniveau kan adviseren - dan pak ik mijn twitterlijst vol AI-experts er bij en weet ik binnen een kwartier wat er gaande is en wat de verschillende invalshoeken zijn.
(zo’n lijst is niet zo maar iets. die is in de loop der jaren gecureerd en daarom heel waardevol. Daar zitten tientallen, misschien wel honderden uren in))
Mijn vorige carrière, als trainer, had ik volledig te danken aan social media. Niet alleen vanwege het onderwerp, maar ook omdat ik online zichtbaar kon zijn, een imago kon opbouwen, werk kon krijgen. Een inkomen kon verdienen.
Bovendien: we serveren ‘scrollen’ of ‘facebooken’ (wat ik duizenden en duizenden uren heb gedaan in mijn leven) heel makkelijk af als niet-relevant en zonder waarde. Maar is er echt iets dat meer waardevol is dan contact met anderen? En zijn vermaak en spanning echt zo waarde-loos?
Het kind en het badwater
Inmiddels is het zo dat Meta, Facebook en TikTok en zelfs Twitter geen positieve associaties meer hebben. En ik heb veel respect voor het werk dat verzet wordt om te zorgen voor regels, voor veilige platformen, voor het beperken van de macht van Big Tech. Ik ben volledig VOOR de inperking van die macht, de roep om inzicht in algoritmes, de eis dat jongeren veilig moeten zijn en de democratie gewaarborgd.
Dus houd ik mijn mond vaak in discussies, over mijn liefde voor social.
Maar ik vind het wel jammer dat er nooit - nooit! - aandacht is voor de positieve kanten. Helemaal omdat mensen die alleen het negatieve zien het positieve vaak zelf niet hebben ervaren.
Social heeft mij zo veel gebracht. Ik vind het zo leuk. Ik ken ook zo veel mensen die er zo veel uithalen. Zoveel steun ervaren. Zoveel mogelijkheden tot contact terwijl ze zelf aan huis gekluisterd zijn. Zoveel creativiteit en inspiratie. Zoveel kansen, ook als je niet technisch bent of geen marketing hebt gestudeerd.
Misschien ben ik gewoon een te oude twitteraar. Misschien grijp ik terug op een tijd dat Twitter nog kleiner en gezelliger was en bloggers elkaar allemaal volgden (omdat mensen nog RSS gebruikten … hoezo, show your age?!).
Maar misschien zijn al die YouTubers en TikTokkers die een publiek vonden wel een teken dat de positieve, sociale kant van social media nog bestaat. Dat de wereld van mijn kinderen zo groot is en ze zoveel weten over de wereld.
Wie zal zeggen wat zwaarder weegt, het negatieve of het positieve?
Ik kan alleen maar hopen dat we blijven vechten tegen het negatieve, dat we jongeren beschermen en grote, machtige bedrijven dwingen om zich ethisch te gedragen.
Maar ondertussen het mooie van social blijven behouden.
Want zonder social zou ik jou waarschijnlijk nooit bereikt hebben.
Groet,
Een stiekeme TikTokker Instagrammer Twitteraar die binnenkort een VR-bril gaat opzetten