Goedemorgen! Hoe gaat het? Klaar voor de laatste dagen van het jaar?
Ik niet. Of wel. Ik weet het niet zo goed. Ik moet nog even het afgelopen jaar evalueren voordat ik vooruit kan kijken. En al peinzende over het volgende jaar en deze nieuwsbrief kwam ik tot een conclusie … waarover verderop meer.
Eerst een paar dingen die dit jaar anders waren dan anders, voordat ik mijn werk en carriere 180 graden draaide.
Werk
Tsja, werk. Dat was me wat, zeg. Zelden een werkjaar gehad met zoveel ups en downs. Als mensen het over ‘hectisch’ hebben, weet ik nu wat ze bedoelen. Het logistieke centrum van TNT rond Kerst is er niets bij. Of die mensen die op Schiphol proberen vluchten op tijd te laten vertrekken. Of de Eerste Hulp.
Nou ja, niet de Eerste Hulp, want dat is leven of dood en dat kun je toch echt niet zeggen over AI en algoritmes (ook al beweren sommige mensen anders). Dat hield ik mezelf dan ook regelmatig voor, het afgelopen jaar. Om de hectiek een beetje te relativeren. Helpt enorm, moet ik zeggen.
Tegelijkertijd ontdekte ik dit jaar dat ik veel gelukkiger ben in een team dan in mijn eentje. Die 16 jaar zzp-en waren prima en hebben me de mogelijkheid gegeven veel tijd te investeren in leren en lezen en ontdekken. Maar groeien doe ik toch echt vooral in een team met leuke mensen.
Lezen
Ik las gisteren mijn 100e boek uit dit jaar. Daarmee heb ik mijn goodreads doel van dit jaar (en de vorige 3 jaren) opnieuw gehaald. Dat was op zich niet anders dan andere jaren, dus. Maar wat wel anders was, was de kwaliteit van wat ik las. De kwaliteit van wat ik las is echt zienderogen gedaald. Zelden zoveel 2-sterren uitgedeeld. Ik heb zelfs een aantal boeken direct verwijderd uit mijn bibliotheek. Dus misschien is toch de tijd gekomen om me aan serieuzere boeken te wagen.
Mijn Kindle staat vol met slimme, serieuze boeken. Als ik mijn filter op ‘ongelezen’ zet komen ze een voor een tevoorschijn :) Ik heb namelijk de neiging om me in fantasy en mystery te verliezen en de non-fictie lekker te laten voor wat ‘ie is.
In het kader van goede voornemens besloot ik gisteren om daarom mijn goodreads doel voor 2024 op 50 te zetten. Zo van: je mag er een tijdje over doen, een boek. En mezelf te overladen met serieuze boeken over AI en algoritmes. Ik kocht er gisteren meteen 3 (Donner! Daar moet je zijn! Die hebben een prachtige selectie boeken op het plankje AI & samenleving), downloadde 2 andere en ga de lange lijst niet-gelezen boeken op mijn Kindle ook nog uitlezen. #GoedeVoornemens
Vriendinnen
Ik miste ze dit jaar, mijn vriendinnen. Ik was drukker dan ik ooit was en zij waren altijd al druk. Toen ik zzp-er was konden ze me vrijwel altijd bellen, maar nu zit mijn agenda 40 uur per week vol van boven tot onder en is dat veel lastiger. Dus geen dagelijkse telefoontjes met J en A; weinig dagelijkse wandelingtjes met vriendin V en de hond; veel te weinig etentjes in Aalsmeer; en dat soort dingen die het leven mooi maken. Wel veel meer koffie overdag met J omdat die vlakbij mijn werk woont, dat was een opsteker.
Ik wandel wel iedere twee weken een middag met H. Zo’n vaste afspraak helpt. Misschien moet ik dat met anderen ook gaan doen?
Bloggen en schrijven
Wat schrijven betreft was het een mager jaar. Ik blogde wel maar vooral verhalen die ik niet publiceerde, bij wijze van dagboek. En de blogs die ik schrijf, worden (blijkt) op de voet gevolgd. Nu mijn werk niet meer alleen over mij gaat, maar ook over collega’s en zelfs de politiek, is het lastiger dan ooit om open en vrij te schrijven. Ondanks de aanmoediging van een ruimdenkend management dat vindt dat ambtenaren meer naar buiten moeten kunnen gaan met wat ze denken en vinden.
Misschien moet ik weer dagelijks gaan bloggen? Om de drempel weg te nemen? Ik weet het nog niet. Ik mis het wel. Dit keurslijf - kan ik het wel bloggen? - bevalt me helemaal niet.
Nieuwsbrief
En dat brengt me op deze nieuwsbrief. Gaandeweg is deze nieuwsbrief een blog geworden, heb je dat gemerkt? Hij gaat tenslotte niet meer over social media, mijn oude focus. Maar ook niet over AI, mijn nieuwe focus.
Het is natuurlijk geweldig dat mensen (jij) uberhaupt nog lezen. Maar ergens is het meer een soort ego-document geworden. Elja schrijft hoe het haar bevalt, op haar werk, hoe ze naar de wereld kijkt, waar ze over denkt. Typsich dingen die vroeger op mijn blog hoorden. In tegenstelling tot deze nieuwsbrief: die had tot dit jaar altijd een doel. Waarde. Kennis. Nieuws.
Dat ik tegenwoordig blog via deze nieuwsbrief komt, denk ik, vooral omdat het voelt alsof het intiemer is en minder openbaar. Maar dat is natuurlijk niet zo. Nou ja, het intieme wel, maar het niet-openbare niet.
Dat deze nieuwsbrief geen duidelijke waarde meer heeft, vind ik lastig. Het heeft iets arrogants om te denken dat mensen geinteresseerd zouden kunnen zijn in je gedachtes en overwegingen. Op een blog voelt dat minder zo - niemand hoeft tenslotte je website te bezoeken. Maar een nieuwsbrief waar mensen ja op hebben gezegd met een bepaalde verwachting (kennis en nieuws) om vervolgens alleen nog persoonlijke verhalen te ontvangen … is dat wel OK?
2024
Vandaar dat ik me afvraag of ik door moet gaan met deze nieuwsbrief. Of althans in deze vorm en met deze titel. Niet omdat ik er geen lol in heb (heb ik wel). Maar omdat een nieuwsbrief zonder duidelijk doel en duidelijke doelgroep lastig is om voor jezelf te duiden. En daarmee ook lastig om netjes op tijd te schrijven en versturen.
Misschien is dit eigenlijk geen nieuwsbrief maar een blog? Als dat zo is, kan ik het ook bloggen.
Misschien moet ik een andere vorm vinden, een andere titel? Een ander onderwerp? Dat de inhoud beter past bij de verwachtingen. Of de verwachtingen bij de inhoud?
We zullen zien! **
Voor de zekerheid wil ik je toch alvast bedanken voor alle keren dat je deze nieuwsbrief opende en las - sommigen van jullie doen dat al jaren en jaren.
En verder wens ik je veel geluk en gezondheid in 2024. En natuurlijk heel veel creativiteit!
Liefs,
Elja
** nog een probleem van deze nieuwsbrief is dat hij over mij gaat en niet over jou. Dat komt allemaal weer neer op die waarde, he. Misschien is het Calvinistisch maar het voelt raar.