Hallo, leuke nieuwsbrieflezer! Hoe is het? Ben je er nog?
Ben ik er nog, is een betere vraag!
Er gebeurde iets geks, van de week. Iemand stuurde een berichtje via mijn website om te vragen waar ze zich in kon schrijven voor mijn nieuwsbrief.
Ik moest er even over nadenken, want … nieuwsbrief??
Oh ja!
Alsof ik opeens terugkijk vanaf de andere kant. De overkant.
Voor en na
Het komt omdat ik sinds mijn carriere switch - zo mogen we het wel noemen, denk ik - in een voor en na leef. Zoals de fotoseries, weet je wel? Voor de kapper, na de kapper. Voor het afvallen, na het afvallen. En bij mij is dat: voor en na mijn switch naar loondienst; voor en na mijn switch naar ambtenaar; voor en na mijn sociale-media-leven; voor en na mijn switch naar semi-leidinggevende; voor en na AI & Algoritmes; enzovoort.
Het zijn zulke verschillende bezigheden dat ze nauwelijks te verenigen of vergelijken zijn. Het is soms alsof ik terugkijk vanaf de overkant en niet meer helemaal herken waar ik vandaan kom.
Een teken dat ik prima op mijn plek ben, denk ik. Maar ook gek.
Misschien is het vooral een gevolg van het allesomvattende van mijn nieuwe werk? Het is zoveel groter dan mijn oude werk, en zoveel minder onder mijn controle. Dat is ook voor en na: waar ik vroeger hard moest werken om emails en telefoontjes te krijgen, is het nu meer de vraag hoe ik ze allemaal moet verwerken, hoe ik prioriteit moet aanbrengen.
Vroeger moest ik vooral veel hengelen en hopen dat ik beet krijg; nu moet ik oppassen dat ik niet te veel meedein op de eindeloze agenda’s van anderen.
Superweinig social
Een andere verandering is het aantal uren dat ik op social media doorbreng. In het voor-scenario waren al die social media apps jarenlang mijn favoriete tijdverdrijf; in het na-scenario heb ik net opnieuw Instagram van mijn telefoon verwijderd nadat ik het eerder dit jaar ook maanden en maanden niet meer had.
TikTok had ik al verwijderd - hoe jammer ik het ook vond. X heb ik opgegeven zodra de naamwijziging in ging en nooit meer geopend. Bloggen doe ik nog wel, maar in prive-modus, dus dat ziet niemand.
Vanaf de overkant gezien lijkt het alsof mijn vele uren online te maken hadden met het feit dat ik alleen werkte, alleen achter mijn bureau de meeste dagen. En daarom die sociale connectie meer nodig had. Mijn ideeën delen met de wereld, feedback krijgen, contact en verbinding zoeken - daar was de online wereld het beste medium voor.
Nu heb ik werk waarin de wereld de hele dag binnenkomt. Van collega’s tot de politiek en de media, van nota’s, emails, telefoontjes, sollicitatiegesprekken, Kamerbrieven, verdiepingssessies en events: er is altijd, de hele dag, interactie en communicatie. De uitdaging is meer: hoe zet je het uit en sluit je het af?
Ik word steeds meer super-on-social. Qua online aanwezigheid, dan.
(in plaats daarvan heb ik al wel 105 (!) boeken gelezen dit jaar. dus daar gaat al die vrije tijd nu naar toe)
Buiten en binnen
En toch … deze nieuwsbrief. Ik mis hem want ik mis jullie.
Jullie zijn mijn ‘binnen’ - voor - maar nu ook mijn buiten - na. Binnen, want met sommige nieuwsbriefabonnees ben ik al jaren en jaren aan het corresponderen. Buiten, want jullie zitten grotendeels buiten mijn nieuwe wereld. Waar een beetje buitenwereld echt heel hard nodig is voordat ik totaal versmelt met mijn eigen bubbel vanuit de ivoren toren.
De vraag is natuurlijk of jullie ook nog iets aan mij hebben! Een super social nieuwsbrief zonder social?! Of is een nieuwsbrief per defintie social?
Ik slinger hem toch gewoon je inbox in. Ik beloof niet dat het iedere twee weken lukt. Maar wie weet, kunnen we er weer een conversatie van maken. Heb je vragen, vind je dingen, antwoorden … stuur ze mijn kant op via een reply!
Groet en tot de volgende,
Elja