Zo! Goedemorgen!
Er was een oplettende lezer was die me een berichtje stuurde gisteren. Dat ze blij voor me was dat ik een nieuwe baan had, maar het jammer vond van de nieuwsbrief (dank Renée voor het compliment!) . Waarop ik haar kon uitleggen dat de nieuwsbrief gewoon door gaat maar dat ik een weekje vertraging had.
(je had het niet gemerkt, he? ik vergeef het je! :))
Eerlijk is eerlijk, het valt me een beetje zwaar om nog dingen naast mijn werk te doen zoals bloggen en nieuwsbrieven schrijven. Feitelijk heb ik 16 jaar lang naast trainingen geven vooral gelezen, nagedacht en geschreven. En dat blijkt allemaal lastig, als je 08:00 van huis gaat en 18:30 terug bent, 5 dagen per week. Go figure! :))
Meerderen van jullie vroegen na de vorige aflevering van deze nieuwsbrief hoe het beviel.
Wat kan ik zeggen?? Ik voel me een beetje als Elja in Wonderland. Omdat het zo leuk is, omdat de mensen zo leuk zijn, om de hectiek, maar ook omdat ik totaal uitgeput thuis kom.
Mensen
De grootste verandering is natuurlijk dat ik dag in, dag uit, met andere mensen ben. Meestal zelfs IRL, op kantoor. Ik wist niet dat ik dat miste, tot ik vorig jaar tijdelijk bij ditzelfde Ministerie bijsprong als adviseur.
Wat is eigenlijk leuker dan mensen om je heen? Wat is leuker dan gezamenlijke doelen bereiken (of althans te proberen om dat doel gezamenlijk te maken! Dat is een dingetje, heb ik ontdekt).
Onderdeel zijn van een team is precies wat ik wilde. En gelukkig blijkt dat team superleuk te zijn, net als het grotere team daaromheen, en de mensen daar weer omheen, en en en …
Het is eerlijk gezegd gewoon genieten om weer nieuwe mensen te leren kennen. En om zulke leuke, slimme mensen om je heen te hebben. Ik had dat vorig jaar al een beetje ervaren maar dit keer voelt het toch echter.
Bovendien ben ik als een dolle koffie aan het drinken met oude bekenden die ik her en der tegenkom binnen hetzelfde Ministerie of binnen hetzelfde vakgebied of gewoon mensen die ik ken bij de Rijksoverheid die nu feitelijk collega’s zijn … wat wil een mens nog meer?
(PS Over dat netwerken moeten we het in een andere editie eens hebben … daar heb ik nu opeens ook een andere kijk op dan vroeger. Later meer)
Inhoud
Ik wil niet zeggen dat ik terugkijk en me afvraag waarom ik dit niet eerder heb gedaan, want ik was behoorlijk happy met mijn keuzes de afgelopen 16 jaar.
Maar sjonge sjonge WAT HEB IK DE INHOUD GEMIST.
Ja, social media strategie kan ook inhoudelijk zijn. En ja, ik was veel aan het nadenken over ontwikkelingen. Maar het is toch een heel ander soort inhoud dan dat waar ik me nu bezig houdt.
Ik vind het heerlijk om de hele dag te schakelen tussen beleid en praktijk, theorie en project en alles daar tussenin. En het is bepaald geen straf om verplicht kamerstukken en adviesrapporten te lezen.
Wat kan ik zeggen? Mijn inner nerd viert iedere dag een feestje.Processen
Wat ook even wennen is, zijn de processen. Mijn manager wees me op het feit dat ik waarschijnlijk gewend ben om dingen te bedenken en vervolgens voor elkaar te krijgen, zonder dat daar iemand anders aan te pas komt. Een nieuwe website, een nieuwe opdrachtgever, een nieuwe cursus, een nieuw online bedrijf … ik kon het zonder enige hulp van anderen gaan doen.
Dat is wel net even anders dan nu. Alle projecten waar ik bij betrokken ben zijn gecompliceerd, hebben een politieke component en omvatten heel veel mensen en vaak ook meerdere afdelingen en organisaties. Ik begin de term ‘governance’ heel anders te zien nu ik midden in een organisatie zit waar besluitvorming geen kwestie is van ‘ik bedenk het dus ik doe het’.
Ja, mensen, ja, dat is wel even wennen ja. Haha!
Politiek
Tsja, politiek. Als je werkt aan onderwerpen die in de actualiteit zijn en die proriteit hebben in de politiek ervaar je de wereld heel anders. Dat wist ik al wel een beetje na mijn opdracht vorig jaar. Maar als je er zo dicht bovenop zit zie je hoe de democratie echt werkt. En welke druk dat meebrengt.
Kamerbrieven, kamervragen, kamerdebatten, kamercommissies, kamerrapporten, belangengroeperingen .. het is me wat. Het voelt alsof ik in het hart van de democratie beland ben en ik vind het waanzinnig. Ook al is het ook waanzinnig hectisch.
Elja in Wonderland
Is ht allemaal rozegeur en manenschijn? Nou, nee. Ik heb af en toe wel momentjes dat ik denk: waar ben ik aan begonnen?
Vooral het gebrek aan tijd vind ik lastig. Misschien wordt dat iets beter als ik meer thuis ga werken en iets meer tijd heb om even uit te ademen. Want de dagen zijn voor de ochtend tot eind van de middag gevuld met vergaderingen. Soms moet ik zelfs kiezen: ga ik naar deze of naar deze? Niet wat ik gewend ben.
Maar een leuk team en leuke collega’s maken dat gevoel honderd procent beter. Net als het feit dat ik iedere dag mag praten en denken over mijn favoriete onderwerpen, AI en algoritmes. En dan vooral de vraag hoe je AI kunt zorgen dat etische en mensenrechtenaspecten geborgd zijn. Hoe tof is dat?
PS Voor wie zich afvraagt wat ik doe: ik ben beleidscoördinator bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, Directie Digitale Samenleving. In ons beleidsteam spelen een aantal grote projecten op het gebied van AI-beleid, waaronder het algoritmeregister van de overheid, de algoritmetoezichthouder, een implementatiekader voor het gebruik van AI door de overheid en de afstemming van op handen zijnde AI-wetgeving binnen Europa, waaronder de EU-verordening van de Europese Commissie en het AI-verdrag van de Raad van Europa.