De beste wensen en een nieuwtje
Zo! De beste wensen nog, he? Ik weet dat het al 16 januari is maar dit is de eerste keer dat we elkaar spreken dit jaar. Dus dan mag het nog! Bij deze. Dat het maar een fijn jaar mag worden voor je, met liefde, in goede gezondheid zonder al te veel zorgen.
Ik ga in 2023 iets nieuws doen. Ik heb het nog niet openlijk gedeeld. Maar dit leek me de juiste plek.
Dat komt, ik deed iets raars, vlak voor de Kerstvakantie: ik solliciteerde. En werd aangenomen.
Oftewel: ik heb een Baan. In Loondienst. Vijf dagen per week. Met Collega’s en een Toegangspas en Arbeidsvoorwaaden en een Kantoor. Kortom, met alles er op en er aan. Het einde van mijn zzp-schap.
Het is me wat.
Solliciteren kun je (ver-) leren
Het was 18 jaar geleden dat ik solliciteerde. Ik ontdekte gelukkig net als veel andere mensen het grote voordeel van Canva als je je CV wilt maken. Weer eens iets anders dan Instagramsjablonen in elkaar zetten :)
Het was best zenuwslopend, moet ik zeggen. Omdat ik het zo lang niet gedaan had. En omdat ik het heel graag wilde.
Het was ook gewoon gek om dat proces door te maken. Zo ontdekte ik als doorgewinterde LinkedIntrainer na mijn sollicitatie pas dat je op LinkedIn ‘vaardigheden’ kunt toevoegen aan je werkervaring (en dat is slim om te doen, zocht ik voor je uit. Scroll naar het einde want het is een lang verhaal).
Ter verdediging: ik geef nooit LinkedIn-sollicitatietraingen. Dus ik had opeens een totaal nieuw perspectief.
(en nieuwe vragen, zoals: worden de sollicitaties die recruiters via LinkedIn binnenkrijgen algoritmisch gesorteerd? En zo ja, op welke factoren en in welke weging? Voor de zekerheid heb ik lekker via de website gesolliciteerd in plaats van via LinkedIn, jammer joh LinkedIn)
Maar eind goed, al goed: ik werd aangenomen.
Hoe dat zo kwam
Ik was eigenlijk al het hele jaar een beetje zoekende. Niet omdat het niet goed ging in mijn werk. Meer omdat het té goed ging in mijn werk.
Wat die carrière betreft: ik had nog nooit zoveel omzet, zoveel leuke cursisten, zoveel leuke opdrachtgevers, zoveel directies om te adviseren, op zoveel bijzondere plekken en met zo veel leuke mensen. Plus, ik werkte daarnaast ook nog eens als tijdelijk adviseur in het team van een bewindspersoon. En daar ging het eigenlijk *mis*.
Want toen ik na een aantal maanden het Ministerie uitliep en mijn Rijkspas moest inleveren, voelde ik me een beetje … tsja … verloren. Het was eigenlijk heel leuk om weer bij een team te horen. Als ik eerlijk was tegen mezelf had ik dat best een beetje gemist, de afgelopen 16 jaar.
Het hielp niet dat ik in de afgelopen maanden 2 keer een gesprek had met zelfstandig ondernemers die ik al heel lang kende die zich (onbewust) denigrerend uitlieten over mijn werk. Ik begrijp best dat zij niet begrijpen hoe belangrijk social media is voor organisaties en hoe gecompliceerd het kan zijn. Ik weet wel beter. Maar toch was mijn ego gekneusd. Omdat het raakte aan iets waar ik mee worstelde, denk ik.
Toen ik in augusts jarig was (48! zou het de leeftijd zijn?) voelde ik me niet happy. Terwijl ik mijn verjaardag meestal heerlijk vind. En dat ondanks al die leuke opdrachten en mensen en een topomzet, voor mijn doen.
Ik concludeerde dat ik diepgang en uitdaging miste. Dus ik ging een cursus Python doen. En een stapel LinkedIncursussen. En vervolgens een serieuzere opleiding over AI & Ethiek.
Ondertussen bleef mijn werk maar groter en groter worden met nog meer leuke opdrachtgevers en geweldige cursisten. Te veel werk om zelf te doen, zelfs. Zo tegen de herfst realiseerde ik me dat het het beste jaar was van 16 jaar als zzp’er.
Een hoogtepunt.
Het probleem met hoogtepunten
Maar weet je wat het probleem is met een hoogtepunt? Je kunt alleen nog naar beneden.
En ik wil niet naar beneden, tenzij daar iets leuks te vinden is.
Anders wil ik liever opzij.
Verbreden, verdiepen, dingen leren, meehelpen, discussiëren, nadenken, schrijven, vertellen, nieuwe mensen ontmoeten, verbeteren. Samenwerken. Collega’s. Onderdeel zijn van een team. Me vastbijten in onderwerpen. Mijn juridische en technische en abstracte brein gebruiken.
Dat zijn dingen die lastig zijn als trainer. Want als trainer zijn je cursisten er nu eenmaal niet om lekker met jou te discussiëren en je brein aan te scherpen. Als trainer ben je er voor de cursist en draag jij de kennis over. En natuurlijk wissel je ideeën uit en informatie en toepassingen en voorbeelden en natuurlijk leer je daar als trainer van. Maar ik miste iets in mijn werk. Naast het feit dat ik - realiseerde ik me - collega’s miste. En, om een populair woord te gebruiken, purpose.
Ik was ondertussen al heel lang aan het lezen over en luisteren naar hele andere onderwerpen in het kader van mijn stiekeme passie: technologie. Kansen van technologie en regulering van technologie en risico’s van technologie, het wereldwijde speelveld van de grootste technologiereuzen in de wereld en wat hun positie betekent voor de maatschappij. Hoe dingen in elkaar zitten en op elkaar ingrijpen. AI. Algoritmen. Privacy. Mensenrechten in een digitale wereld. Dat soort onderwerpen.
Dus toen een leuke oud-tijdelijke-collega me wees op een vacature op het gebied van AI en Algoritmen dacht ik: wat?
Ik? Nee joh.
Hmmm.
Hmmm!!!
En na een beetje aanmoediging van nog een paar andere leuke oud-tijdelijke-collega’s waagde ik de sprong.
Zo komt het dat ik 1 Februari begin als beleidscoördinator AI en Algoritmen bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties.
En nu?
Tsja.
Het is nogal een verandering, he.
Ik ben in een soort constante staat van opperste opwinding (plus een beetje zenuwen). En dat terwijl ik me door mijn cursus voor Gecertificeerd Ethical Emerging Technologies Professional heen sla. En mijn ‘zaak’ aan het afbouwen en afronden ben.
Mijn grootste stresspunt de afgelopen weken was waar ik nou mijn leuke opdrachtgevers naar toe kon doorsturen voor hun vraag naar social media trainingen. Maar na een flinke belronde langs mijn netwerk is dat opgelost. Dus als je iemand zoekt, mail me gewoon, want ik heb een lijst met ervaren toppers die je graag helpen.
Ik heb de komende weken zelf ook nog een paar trainingen staan, waar ik extra veel zin in heb. Spannend, die laatste opdrachten.
Ik weet nog niet wat ik ga doen met dingen als de Facebookgroep (lijkt me gezellig om hem door te zetten) of mijn zakelijke Instagramaccount (twijfel ik over). Hoeft ook niet. Ik kijk het even aan. Het voelt wel rustig moet ik zeggen, dat het allemaal niet echt meer hoeft. Alleen nog mág.
En deze nieuwsbrief? Die gaat gewoon door. Waarschijnlijk neemt het aandeel social media tips wel een beetje af, de komende tijd. Maar ik zal proberen om hem nuttig en inspirerend te houden voor je. Beloofd!
Groet,
Elja